بررسی رابطه بین جهت گیری مذهبی با رضایت زناشویی زوجین شهر قم

زمینه و هدف: رضایت زناشویی شامل ارتباط مثبت با خانواده همسر، پویایی مثبت در خانواده اصلی، عزت نفس و همگنی مذهبی زوجین می باشد. مذهب از مؤثّرترین تکیه گاه های روانی به شمار می رود که قادر است معنای زندگی را در لحظه لحظه های عمر فراهم کند. هدف اصلی این پژوهش رابطه بین جهت گیری مذهبی با رضایت زناشویی زوجین شهر قم بوده است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد. جامعه آماری کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر قم بودند. نمونه به صورت در دسترس انتخاب گردید. بدین منظور 150 نفر از زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و کلینیک های روانشناسی قم که داوطلب همکاری بوده اند، انتخاب شدند. اطّلاعات مورد نیاز از طریق مقیاس پرسشنامه جهت گیری مذهبی آذربایجانی و رضایت زناشویی والتر جمع آوری شد. داده های به دست آمده با کمک نرم افزار17- SPSS از روش های آماری همبستگی و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که همبستگی مثبتی بین جهت گیری مذهبی و رضایت زناشویی (0001/0=p، 511/0- =r) وجود دارد؛ بدین معنا که جهت گیری مذهبی می تواند رضایت زناشویی را (006/0=p، 771/0R2=) پیش بینی کند. نتیجه گیری: با توجّه به اهمیّت باورها و جهت گیری های مذهبی در خانواده، مخصوصاً در بین زوجین برنامه های آموزشی با رویکرد معنوی و اخلاقی که باعث رشد کیفیت زندگی زناشویی و خانواده خواهد شد، پیشنهاد می گردد.